انگشتر حضرت علی (ع)
جمعه, ۲۶ مهر ۱۳۹۲، ۰۹:۴۱ ق.ظ
على(علیه السلام) در گوشه اى از مسجد، در حال رکوع نماز بود، دست خود را به طرف فقیر دراز کرده و اشاره فرمود، که: انگشتر را از دستم در آورده و براى خودت بردار.
پیامبر(صلی الله علیه و آله) به عمَر، که در کنارش نشسته بود فرمود: بر او واجب شد.
عمَر گفت: پدر و مادرم فدایت یا رسول الله! چه چیزى واجب شد؟
پیامبر(صلی الله علیه و آله) فرمود: به خدا سوگند، بهشت بر على(علیه السلام) واجب شد. با بیرون شدن انگشتر از دست او، تمام پلیدی ها و زشتی ها از او دور شد.
انس مى گوید: بعد از این صحنه تحسین برانگیز، هیچکس از مسجد بیرون نرفته بود که جبرئیل نازل شد و این آیه را آورد:
«اِنَّما وَلیُّکُمُ اللّهُ وَ رَسُولُهُ وَالَّذینَ آمَنُوا الَّذینَ یُقیمُونَ الصَّلوةَ وَ یُؤ تُونَ الزَّکوةَ وَ هُم راکِعُون»
(سرپرست شما، تنها خداست و پیامبر او و آنها که ایمان آوردند؛ همانها که نماز را به پا مى دارند و در حال رکوع، به فقیران زکات میدهند)
پیامبر(صلی الله علیه و آله) به عمَر، که در کنارش نشسته بود فرمود: بر او واجب شد.
عمَر گفت: پدر و مادرم فدایت یا رسول الله! چه چیزى واجب شد؟
پیامبر(صلی الله علیه و آله) فرمود: به خدا سوگند، بهشت بر على(علیه السلام) واجب شد. با بیرون شدن انگشتر از دست او، تمام پلیدی ها و زشتی ها از او دور شد.
انس مى گوید: بعد از این صحنه تحسین برانگیز، هیچکس از مسجد بیرون نرفته بود که جبرئیل نازل شد و این آیه را آورد:
«اِنَّما وَلیُّکُمُ اللّهُ وَ رَسُولُهُ وَالَّذینَ آمَنُوا الَّذینَ یُقیمُونَ الصَّلوةَ وَ یُؤ تُونَ الزَّکوةَ وَ هُم راکِعُون»
(سرپرست شما، تنها خداست و پیامبر او و آنها که ایمان آوردند؛ همانها که نماز را به پا مى دارند و در حال رکوع، به فقیران زکات میدهند)
(سوره ی مائده آیه ی ٥٥)
